استمدادی  ورای روبان قرمز ...!

نمایش «همان باش که نیستی» نوشته و کار سامان ارسطو در بخش به اضافه فجر در تماشاخانه فانوس به روی صحنه رفت . این نمایش در  خصوص مسایل و مشکلات عدیده و طاقت‌فرسایی است. که  بر اثر به وجود آمدن بیماری‌ای به نام هموفرودیت و یا جهش ژنتیکی دوجنسیتی دامنگیر  یک فرد  می‌شود. سامان ارسطو که خود سال‌ها دست‌به‌گریبان با این مسئله بوده است و از نزدیک باپوست و استخوان آن را لمس کرده. بخشی از مشکلاتی که برای خودش در قبل از عمل تغییر جنسیت به وجود آمده در قالب یک نمایش بی‌کلام به صحنه کشیده است. او درد و رنجی را که طی سال‌ها متحمل شده با ما به اشتراک می‌گذارد.

هرچند که نمی‌توانیم موقعیت و وضعیتی که او در آن بوده و دسته و پنجه نرم کرده. و همچنین افرادی که دچار این مسایل و مشکلات ناشی از این جهش هشتند درک کنیم، اما با دیدن نمایش او شاید کمی و گوشه‌ای از رنج و درد این قشر از جامعه را بفهمیم.

در اینجا باید گفت که حضرت امام خمینی (ره) اولین رهبر مذهبی دنیا بودند که بافکری باز و دیدی که از اسلام ناب محمدی سرچشمه گرفته. چند سال قبل از انقلاب در نجف هنگامی‌که شخصی برای تغییر جنسیت از ایران به نجف رفته و به معظم له پناه بردند فتوای تاریخی خود را در این خصوص صادر فرمودند. ایشان در سال 1363 نیز آن را مجدداً طی یک استفسا تائید کردند. متن فتوای حضرت امام راحل در سال 1363 به شرح زیر است.

«تغییر جنسیت. با تجویز طبیب مورد اعتماد. اشکال شرعی ندارد. انشااله تعالی در امان بوده باشید. کسانی که شما ذکر امید است که مراعات حال شمارا بنمایند.»

این فتوای زندگی متفاوتی را برای بیماران هموفرودیت در ایران رقم زد و حیاتی دوباره به آنان بخشید. که هنوز هم به عنوان فتوایی مترقی شناخته می‌شود.

سامان ارسطو و خیلی‌های دیگر با تأسی و در پناه این فتوا توانستند در ایران از درد و رنجی که سال‌ها متحمل می‌شده‌اند خلاصی یابند وزندگی بی‌دغدغه‌ای را شروع کنند.

حضرت امام راحل در خصوص بیماران دوجنسیتی فرمایشات دیگری نیز دارند.

مقام معظم رهبری نیز فتوای حضرت امام راحل را نیز بدین مضمون ایراد فرمودند. در پی سؤالی که از معظم له در خصوص عمل تغییر جنسیت پرسیده شد. مقام معظم رهبری فرموده‌اند «این کار فی النفسه اشکال ندارد ولی واجب است که از مقدمات حرام پرهیز شود»

دوجنسیتی‌ها با تأسی به این دو فتوای زندگی تازه‌ای را برای خود رقم‌زده‌اند.

سامان ارسطو سعی کرده که گوشه‌ای ازآنچه که بر سر خودش آمده را در این نمایش بی‌کلام نشانمان دهد. ریتم نمایش مطلوب است و باآنکه بی‌کلام است. مخاطب با آن ارتباط خوب و تأثیرگذاری را برقرارمی کند. بازی‌ها نیز نسبتاً طبیعی صورت پذیرفته است. بیان بدنی که موجب همذات پنداری مخاطب می‌شود. او از تماشاکنان استمداد می‌طلبد دست کمک به‌سوی اشان دراز می‌کند؛ اما شاید کمک مخاطبان به دلیل عدم درک این افراد از سوی جامعه که تماشاکنان بخش کوچک و نمونه‌ای از آن هستند منفعل بماند. ارسطو سعی کرده رفتارتوام با خشونتی را که متأسفانه بعضی از خانواده‌ها با فرزندان دوجنسیتی خوددارند را به‌گونه‌ای نشانمان دهد.

او از نشانه‌گذاری‌های تئاتری نیز استفاده کرده؛ مانند روبان قرمزی که به یکی از بازیگران بسته‌شده و... نمایش همان باش که نیستی ما را به دنیای پررنج و ملتهب این افراد می‌برد و درد دل و استمدادی است از سوی آنان برای ما تا نگاهمان را در مورد این افراد به‌صورت جدی تغییر داده و اصلاح کنیم. چراکه آنان در این جهش ژنتیکی به‌هیچ‌عنوان مقصر و دخیل نیستند. این‌گونه به دنیا آمده‌اند و ما باید ایشان را همان‌گونه که خلق‌شده‌اند بپذیریم و درک کنیم و همچون دیگر انسان‌ها با آنان رفتارنماییم. این مهم باید با چنین کارهایی و البته فرهنگ‌سازی و آگاهی دادن درست شود و می‌دانیم که تئاتر می‌تواند ابزار مناسب و تأثیرگذاری برای برآوردن این امر باشد. به سامان ارسطو و گروهش خسته نباشید می‌گویم.